Yilki Pinari Şiiri - Seyfi Karaca

Namideger diller destani kötüpinar bulancak
Bahtina adanmis fedakarliklarla gökyüzünün kuyusundan bakraclar doldurup bosaltan
Cikmis kendi yamacina titrek dizleririnin silinmis izlerinde dolandiginin
Soguyup sonbahar olmalarin ören günlerini yanik yaralara sarinip
Sökülmüs serce sesli yankilar esliginde azad kuslara kovulmus saklambac gibi
Yitik nöbette körpe cigliklarin cildirasiya uyanasi gelmis olacak ki…
Uguldayip gelen yillaryili evveli biraz ayaz biraz buz
Yilkiya sürgün sessizligin hanceresi viran agitlara bogulur gibi birden
Ac yaban yalniz susuz
Ki nasil susuz pinar…
Cigerlerinden kopup gelen hasretligin kendi gögsünde cirpinan dalgalara bogulan
Sarhos yalpalar vurgunu sandallar gibi duvarda damlarda susup kalan kimsesizligini
Kar yanmis da sanki bagrinda ve erimis bugulanmis gibi buz, sesinde cigliginda
Kalkmis dirilmis tepeden höyükten yikinip azad caglayanlara ve yitik irmaklara dogru
Cildirasiya suya kavusmanin kundaksiz sevincini bozkira bayira söyleyip arzediyor
Bahar yankilariyla kelepcesiz
iklimin calar saatinde
Cocuk deliliginden sevinc gözyaslari icinde

Seyfi Karaca…………….Mayis / 15