Yılkı Atları Şiiri - Ali Çelik 3

Yağızı, dorusu, kırı, kulası
Topukta sekisi, alnı alası
Savrulur koşarken, yelde yelesi
Koşuma girmezler, yılkı atları

Hep beraber yaşar, kısrağı, tayı
Hiç bozulmaz, bütün durur alayı
Şenlendirir, yazda, kışta yaylayı
Yerinde duramaz, yılkı atları

İnsandan kaçarlar, dururlar uzak
Tutmaya çalışma, kâr etmez tuzak
Yazda, kışta verir, nasibi Rezzak
Yaylada aç kalmaz, yılkı atları

Halk edilen, hal üzere, yaşarlar
Rüzgar gibi, tepelerde koşarlar
Hendekleri, bir çırpıda aşarlar
Uçmaz sanma uçar, yılkı atları

Al donlu olanı, iri toynaklı
Yeleleri uzun, sağrı çanaklı
Alna taşmış yele, alnı saçaklı
Eşinir eşine, yılkı atları

Seçilir içinde, isli dorusu
Demiri kır, belli onun yavrusu
Koca Yayla, yılkıların korusu
Doğayla iç içe, yılkı atları

Yılkı atı, atların en hürüdür
Küheylanlar, atın makbül türüdür
Anlattığım, Akdağda ki sürüdür
Özgürce yaşarlar, yılkı atları