Yılkı Atlar Şiiri - Zehra Balsatar

Gökkuşağı altında
Serpilecekti sevinçlerimiz
Binbir renkle...
Aşkımız yerine,
Aynı günü batıracaktık ufukta
Yılkı atlar gibi...
Her gece kapkara yıldızları
Gökyüzüme toplayacaktım saçlarından
Sen kırk yıl hatırı için gözlerimden içecektin
Karşılıklı bir fincan sana bir fincan bana...

Filizlenmiyor içimde yeni bir umut
Seninle falda bile kesişmiyor yollarımız...
Yeni bir gün doğsun diye de beklemiyorum
Üç vaktin hangisindesin bilmiyorum da...
Her nefeste sigarana ruh katıyorum.
Ömründen çalarken can katıyorum...

Yastıkta dönerken o gizli perde
Çok kollu ahtapot sanki anılar serde
Zemberek gibi döner şu bitmez hasret
Açılır durmadan kalpte son kesret.

Artık saatimi bile kurmuyorum
Bir türlü uyanamadığım o zor namaza
Ben uyandırıyorum güneşi şarkta...
Sokakta sırayla dizilmiş lamba
Dört elli altı saat bak işte söndü ayazda...

Hangi köpek ulur ilk aya karşı
Ben bilirim ölümden hallice o soğuk aşı
İnletirken yüreğimi bir ince sızı
Ellerin ve saçların sarmaşık gibi
Dolaşır düşlerime
Yatmadan da rüya görürmüş
İçimdeki yaşlı zavallı o tatlı nine...