1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Geceleri hüzünlenirim hep
Yaşam kuru yaprak gibi sürükledi sonsuza
Dokundu omzuma kumru elleri
Yıldız doldurdum ceplerime sevinçten
Yüreğim dörtnala şahlandı
Yüzünde çizgilerin hoşgörülü yumuşaklığı
Zamanın durmasını sütçü beygiri kadar
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla