Bir hüzün deryasına gömülüp kaldı adım,
İlk harfin suretinde, ben yine seni gördüm.
Ne zaman ki aşkınla, ahh etmeye başladım.
Her nefes benden çıkıp, gönlüne düştü gönlüm…
Ürkek bir ceylan gibi sığındım yüreğine,
Gözlerinin içinde, hep kendimi aradım.
Her gece hasretinle sınanan yüreğime,
Bir yara bırakarak, gittiğini anladım…
Sana dair her kelâm bir umuda dönüşüp.
Her gece beni yaktı sevdanın sinesinde.
Güzide bir hayalde yokluğunu unutup,
Ben yine seni andım, ayrılık senesinde.
Sen bahtiyar ol yeter, ben böylede mesudum.
Sana dair her hece bir duadır dilimde.
Gün gelirde ansızın tükenirse umudum.
Sende beni anarsın, bir ölüm senesinde…
Sende beni anarsın, ayrılık senesinde…
Yusuf MESCİOĞLU
28.10.2009
Kayıt Tarihi : 28.10.2009 23:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk harf, her zaman bir son olacak benim için... Yazık çok geç anladım...
![Yusuf Mescioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/10/28/yildonumu-35.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!