Yıldönümü''1'' Şiiri - Seyit Er

Gecenin kimsesiz bir vakti
Saat sabahın ikisi
Uyku değmiyor gözlerime
Kapanmıyor kirpiklerim
Balkonda oturuyorum
İkinci demlik çayı da bitirdim
Sol yanım yani doğuya bakan yanım
Elimi uzatsam aya dokunacak kadar yakınım
Oysa sağ yanım yani ölü yanım
Zifiri bir karanlık
Tüm evlerin ışıkları sönük
Ne bulut ne yıldız var gökyüzünde
Evimin altında ana cadde
Tüm otobüs ve minibüsler bu yoldan geçmekte
Ve ben ezbere biliyorum
Geçen aracın kimliğini
Hangi güzergah
Bu son muydu yoksa bir daha mı kaldı
Elimde son bardak çayım
Kıyamıyorum içmeye
Ne kadar da uzuyor gece
Sabah olmayacak sanki bu gece
Bulutlar ayı gizlemekte
Ve üflüyorum bulutlara çekilsinler diye
İnanılmaz sigara istiyor canım
Öyle ki
Sanki sigarasız yarımım
İçsem çok rahatlatacağım
Yenmeye çalışıyorum bunu
Sana sığınıyorum
Özellikle tahta iskemlede oturuyorum
Bana rahatlık vermesin diye
Parmak uçlarımla dokunuyorum yere
Hayalini çabucak karşılayayım diye
Gözlerimi bağlıyorum körebe gibi
Yüreğimle bulmaya çalışıyorum ayak izlerini
Hafta sonu
Yani üç gün sonra
Ağustosun on beşi
Geçen sene cumaydı
Bu sene cumartesi
Ve ben seni ilk ve tek gördüğüm
Bal gözlerinde düğüm düğüm olduğum
O çay bahçesine gideceğim
Sabah erken aynı masayı işgal edeceğim
Sen varmışsın gibi vişne soda içeceğim
Sanki dünmüş gibi
Kimbilir
Belki sende ……..