Artık Yetmiyorum Yaşamaya Şiiri - Seyit Er

Bir çığlık dolaşıyor damarlarımda
Alev alev yanıyorum kendi avucumda
Durdurup bir şey söyleyemiyorum kendime
Yörüngesini arayan gezegen gibiyim
Hiç ait olmadım ki bu kainata
Gözlerim
Sevgilinin gözlerinin içine baka baka
Dalmadı ki hiç uykuya
Bir kez sarılamadım daha
Öpemedim dudağımdan
Ve yaşamadığım bir hayatta yaşlandım kırk yıl

Her uzatılan laf
Başsağlığı dileğidir
Çaresizliktir
Rus ruleti oynamaktır başkasının şakağında
Zaten hayat hep başkasının hayatıdır
Dublörlüktür yaptığımız
Oysa kendimizin olsa hayat
Figüran bile olmaya razıyız
Mutluluk sahnelerinde ara sıra

Lakin olmadı sevgili
Olmadı
Mutluluk ve sen
Benden hep uzaktaydı
Karanlıkta yaşıyorum kırk yıldır
Kabusta gibi
Ve artık yetmiyorum yaşamaya