Yıldızlı Gecenin Örtüsü Şiiri - Utku Akar

Ay sevişirken yorgun yildızlarla, seninle başlayan ömrümde en uzun geceyi yaşayacağım,
ilk kez terli tenini hissettiğim o küflü çekyatta.
Hani, ihtirasla sevişip yüreklerimizi takas ettikten sonra sımsıkı sararken ruhunla bedenimi,
kokunu seviyorum dediğin...

Gideceğim, sessiz ve kimsesiz,
puslu sisin ardında saklanan loş sokaklardan.
Başını ilk kez omzuma koyduğun o üzgün eve dönmeyeceğim, küllükler ardı ardına taşıp aldığın
ucuz tütünler, bir damla su olurken başlattığın
ıstırap alevime.

Tan kızılı vaktinde atacağım kendimi, sahipsiz caddelere, sanki aç bir aslanın hısmıyla.
Kehribar yeşili gözlerinin tekrar ele geçirerek yüreğimi, düşürmemesi için rengarenk benliğimi,
siyah beyaz bir televizyonun donukluğuna.

Bir sigara içimlik sevdan varmış,
Kalbimi yara kabuklarıyla kuşatan.
Hınçla söküp atacağım ama,
acısıyla gözlerim eriyip yağmur olsa da.

Yüreğimden kopan hüsran kabuklarını atacağım,
kendi kaynağına giden, sancılı bir nehre.
Sonsuza kadar boğulmaya mahkum olarak, sürüklendiklerinde, seni ilk kez öptüğüm
yıldızlı gecenin örtüsüne, hatırlayacağım,
Kalbim yeniden demlensin diye.