Yıldızlı gece Şiiri - Ozan Oğuz

Solukluk içinde kaldım
Kurtar beni ışıklar içinden gelen
Ve gece gibi huzur veren
Kurtar beni bu yapaylıktan;
Parçalanmış gerçekliklerden

Zihnimde kenetlenmiş bu zinciri kır
Bırak kök salsın tohumlar
Filizlensin
Kurtar beni ışıklar içinden gelen
Ve karanlık gibi huzur veren

Al bu hislerimi
Bana acı veren
Olması gerekenleri ver:

Zihnim kandirırken kendini
Doğruları fısılda
Rüzgar gibi;
Esen kanatlarında
Meltem gibi hafifçe vursun yüzüme

Siyah saçları parmaklıklar oldu
Teninin beyazlığı duvarlar ördü aklıma
Ben kendi duvarlarını yikamazken
Hapsoldum örülen duvarlarda

Kızıl gökyüzünü göremiyordum
Gece ugultulardan güzel sesleri duyamaz oldum
Sevgide yoksa tutsaklık
O zaman özgür bırak zihnimi
Yakın bir gecenin ışığında

izin ver yaklaşmama
Güneş kadar sıcak olsan da
Yanayım bırak da:

En derinlerinde kalsın dün.
Kurtar beni bu sığlıktan
Yükseleyim sana doğru
Bulutlarların olmadığında;
O berraklık anında:

Güneş kadar sıcak,
Deniz kadar güçlü,
Gökyüzü kadar sonsuz,
Uçurumlar kadar yükşek görünen,
Hayalimdeki kör kuyular kadar derin
Ve evren kadar bilinmez olan
Boşluğuna at beni!

Sen gönderilen
Ve sen ey gelecek olan;
İşıklar içinden:
Gece kadar gizemli
Karanlık kadar huzur veren