Yıldızların Yalnızlığı

Yıldızların arasında bir başka geçiyormuş zaman...
Çok uzakmış bir-birine yıldızlar,
kavuşmazlar, hep yalnızlar...

Bir kara deliye dönüşürmüş yıldızlar ölünce,
küçükse bir beyaz cüce,
çok büyükse pulsara dönüşüyormuş...

Pulsar da atarca demekmiş ya,
kalb gibi atıyormuş hızlıca!
İşte bütün bunlar hep yalnızlıktan,
yıldızı bile düşürürmüş yıldızlıktan...

Yüz yıllık uzaktaymış bize komşu galaksi,
bu uzaklık komşulukmuş,
ama bizim aramızda mesafe –
ya bir uçak, ya bir taksi.

Öyleyse bir uçakta, bir takside
buluşuruz belki bugün, belki yarın.
Biz hiç ayrılmadık, üzülme,
üşümesin kolların!
Bizde aynı zaman, aynı mekan...
yalnız kalınca en kötüsü
kendi eliyle sevişiyor ya insan.

Ben en çok yıldızların haline acıyorum, biliyor musun?
Kimse yalnızlığı onlar kadar bilmez,
ama yalnızlıktan şikayet eder herkes.

Beyaz cüce, kara delik, ya bir pulsar...
yalnızlıktan ölür ama yıldızlar yine susar...