Yıldızlara Benziyorsun Şiiri - Özdemir İ ...

Yıldızlara benziyorsun
Gözlerinde ışıkla gözlerime bakarken
İçimde uyanan duygulardan bihaber kalbinle
Dönüp arkanı gittiğinde beni benimle bırakıyorsun

Bu satırları yazarken
Mehtap indi mısralara gökyüzünden
Bu kez gözyaşım dökülmedi sayfaların üstüne
Yaralı gönlümün ufkuna sensizlik göründü
Karanlık gecelerde sabahlar ayrı düştü

Yıldızlara benziyorsun
Gülüşün, (sanki) ılık bir yaz gecesinde
Bulutsuz gökyüzünü süsleyen Samanyolu gibi
Yüzündeki güzelliği taçlandırıyor

Yıldızlar, bana seni hatırlatan sebeplerden biri
Hani demiştim ya; senle âlâkalı veya âlâkasız sebepler
Gönlümde seninle birlikte yer etmişler
Sabahlara dek güllerle dertleşirler

Yıldızlara benziyorsun
Onlar ne kadar uzaksa bana,
Sen de öyle uzaksın, uzaktasın

Yıldızlara benziyorsun
Onlar da yalnız geceleri gözüküyor
Seni de sadece düşlerde ve resimlerde görüyorum
Sabah olunca ne onlar ne de sen varsın

Yıldızlar benziyorsun
Gözlerinde ışıkla gözlerime bakarken
Erişilmez de olsan her şeye rağmen
Ben seni seviyorum....

Kimbilir belki yıldızlar sana benziyordur...

(01.02.2002, İstanbul)