Yıldızlar Ve Biz Şiiri - Cafer Akyol

seni aradım
doğanın en ihtişamlı yerinde
bulamadım yoktun
zaten yokluğun belli oluyordu
tüm canlıların hasretinden belliydi
yoktun
bir eksiklik vardı
hem de önemli bir eksiklik
sen yoktun
yaşama sevincim yoktu
canım yoktu bir tanem yoktu
belliydi yokluğun
soğuk havada rüzgarın estiği gibi
rahatsız ediyordu
sen yoktun
hele o gökyüzündeki yıldızlar
bizim gibi birbirinden uzak
içlerinden birisi bazen isyan edip
atıyor kendisini boşluğa
canına bir tanesine kavuşmak için
ama upuzun bir çizgi bırakarak
evrenin boşluğunda kayboluyor
tıpkı bizim hayatımız gibi
bu gece taktım yıldızlara
ne güzel dizilmişler
birbirlerine yakın ama uzak
yürekten sevenlerin
içlerinden fırlayıp
canlarına koşmaları
bu kocaman evrende onlar bile yalnız
hasretle sarılmak için
atıyorlar kendilerini boşluğa
seviyorlar yürekten ölesiye
evrenin boşluğunda
yürek yüreğe
göz göze
tıpkı bizim gibi
bu kocaman evrende
onlar bile yalnız
onlar bile hasret
tıpkı bizim gibi
onlar bile