Yıldızlar Seni Yaşatır Şiiri - Özlem Şahin

Senin yerine Ay ışığı gömülürdü içime.
Ay’ın şavkı düşerdi pencere önündeki yatağıma.
Ay’ın şavkı sen olurdu
Işığı sen kokardı
Sensiz geçen gecelerde,
Ay’ın şavkını alırdım koynuma sen diye
Yıldızlar yıldız yıldız açardı gecenin üstünde,
Seni yaşatırdı gökyüzünde ışık hızıyla kayan yıldızlar.
Onlarla konuşurdum seninle konuşur gibi.
Seni yaşardım
senden geriye kalanlarla gün doğana kadar.
Gecedeki güzel olan her şey sen olurdu,
Seni yaşardım gündoğumuyla.
Hasretin dolardı içime.
Doğan günde, dağlarda, doğada
Seni arardım.
Sana benzeyeni arar arar dururdum.