Yıldızlar Gül Olmadı Şiiri - Mehtap Keklik

Papatyalar topladık
Yalnızlığın duvar diplerinden
Bir bir döktük yapraklarını
Parmak uçlarımızla.
Usandı benzetilmekten papatya kirpiklere
Biz bıkmadık gölgesine sığınmaktan.
Papatya gölgesine sığınıp
Gülleri hep kan kokuttuk
Kan kokuttuk umutları.

Dokunamadık
Mehtabın yakamozları okşayan saçlarına.
Avuçladık da tüm denizlerin suyunu
Parmak aralarından boşalttık.
Hep bekledik kıyıya vurmasını umutların
Kirpiklerimiz tutuştu ufukta asılı kalmaktan.
Dalgalarla kıyıların savaşını
Seyrettik ölü bakışların donukluğuyla.

Güneşi tutuşturduk yaz sabahlarında
Akşamlarına erişemedi ellerimiz.
Karanlıklardan süzülen saçlarını
Bakışlarımızla okşayamadık mehtabın.
Dilekler tuttuk gözümüzü göğe dikip
Yıldızları kaydıramadık.
Her gece bir yıldız koparıp
Söndürdük ellerimizle.

Yıldızlar gül olmadı ya ellerimizde
Biz de gülleri hep kan kokuttuk.