Yaktım Gemileri Şiiri - Mehtap Keklik

Ben gemileri çoktan yaktım
Dönüş yok geriye anla be arkadaş
Sildim belleğimdeki tüm dünlerimi
Dünümden sual etme, etme arkadaş.
İliklerime yalnızlığı ilikledim,
Kimliğimi sonbahara kilitledim
Yaktım tüm karanlık gecelerimi
O ateşle aydınlattım gündüzlerimi.
Siyah perdeler çektim gözyaşlarıma
Ağlamayı bulutlara bıraktım arkadaş.
Artık hıçkırıklar denizlerin olsun
Ben gemileri çoktan yaktım arkadaş.

Sağanak sağanak boşalttım tebessümlerimi
Kavrulan günlerimin çorak topraklarına
Yok ettim albümlerini en güzel günlerin
Anıları bıraktım mazinin tozlu raflarına.
Esip geçmeyi öğrendim artık rüzgarlardan
Beyaz düşlerle bakıyorum ömrün karanlıklarına.
Yıkadım ömrümü dertlerin bulanık sellerinde
Kederlere bulandım, doldum, taştım arkadaş.

Yalnızlığıma yoldaş olan gölgemi
Hüzün şehrinin ıslak yollarına terkettim
Suya düşürdüm tüm cemrelerimi
Acıları ay ışığının tellerine düğümledim.
Söndürdüm ömrümün sahte ışıklarını
Her köşesini gökteki yıldızlarla donattım.
Sevgiyle doldurdum avuçlarımı
Paslı yüreklerin kapısına bıraktım.