Yırtık sayfaların karanlık anıları

Siyaha boyadığım gökyüzü
Kaybolansa sönen yıldızlar
Ufkumda parlayan güneş
Rüyalarıma saldıran, en azılı
Düşman.

Beni koruyan ay, parıldar
Gökten yorgunca göz kırpar
Karanlıkla savaşıp ölümüne
Her akşam yeniden
Doğar.

Her şey, her yer simsiyah
Denizler, bulutlar, düşler
Kararmış kalpler, kovulmuş
Sahte melekler, ve kazanmış
İblisler.

Gece zincirlendi karanlığa
Karanlık sardı baştan sona
Ne ay, ne güneş, ne yıldızlar
Büyük son için yardım ederler
İnsana.