Fırtınadan yeni çıkmış bir deniz
Kışın yağan ilk kar sonrası gibi
Durgun ve sessizsin sevgilim
Ben fırtınada kürek çeken bir kayıkçı
Ben kışın ortasında kalmış bir evsiz
O kadar yorgun ve o kadar üşüyorum
Dayanacak gücüm varsa
Ne dayanıklı bedenimdir sebebi
Ne de bağışıklık sistemim
Vuslat ümidiyle yanıp tutuşan yüreğimdir sebebi
Öyle durgun
Öyle suskun kalma
korkarım
Bilirim ki kadınlar sustuğu vakit biner
Geri dönmeyecek olan o gemiye
O zaman bırakırım kürekleri
Uzanırım yağan karların üzerine
Açar gözümü seyre dalarım gökyüzünü
Bir yıldız kayar
Ben durduramam
Unutamam atmosferimi yakarak gidişini
Hatta özlerim geri gelmeyeceğini bile bile
Küserim sonra yıldızlara
Ama sadece yıldızlara
Gökyüzüne değil
Oğuzhan Kocayılmaz
07.03.2019
Oğuzhan Kocayılmaz
Kayıt Tarihi : 30.3.2019 01:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!