Yıldızlar Şiiri - Can Mert

Nasılsın sevgilim.
Gece yarısına yaklaşır şimdi şu vakitler
Saçların dağınık.
Gözlerin mahmurdur şimdi.
Belki müzik dinliyorsundur
Aklın boşluğa takılmıştır
Aklın yalnızlığına dalmıştır belki.

Belki beni düşünürken kendinle karşılaşmışsındır.
Beni düşündüğünün bile farkında değilken.
Şimdi senle aynı yastıkta
gözlerine bakmak vardı.
Saçlarını okşamak usulca.
Basit şeyler istiyorum böyle işte
sevmek gibi değil.
Gülmek gibi değil.
Ağlamak gibi yani
Özlemek gibi...
Poğaça ve börek gibi
Şimdi gelirsem aklına şu satırlar arasında
belki bir kaç saniyeliğine.
Pencereni açık tut,
belki bi yıldıza tutunur
pencerene doğru kayarım usulca.
İstediğin yerde olabilirsin
Sözüm yok.
Ama o gün geldiğinde
Yani evinin penceresinden
Yağmurlu havayı seyre dalıp gittiğin zamandan söz ediyorum.
Yalnızlık canını yakıp.
Yüreğin nefes almaya dargın olduğu andan
Belki de olmaz bilemem
Bilirsin herşey birer olasılık içinde aslında.
Ne beceriksiz bir şairim
iki satır bile bir araya getiremedim
Neyse sevgilim
Sözün özü
Beni aradığı vakit gözlerin
Ben hep o yıldızların altında olacağım bilesin..