Yıldızı salan bir geceydin!

Bir sabah
Gözüme ilişen
Bir güzelliği bahşeden

Uykusuz
Gecelerinde
Yazdığın şiirini
Ne şevkle okuyordum

Okudukça
Haz alıyor
Etkisiyle
Hayli sarsılıyordum

Oysaki
Seni
Hiç tanımıyordum

Ahvalini
Dahi
Bilmiyordum

Ama
Her saniyede
Adeta sana
Biraz daha
Yaklaşıyordum

Bazen
Merakıma engel
Olamıyordum
Nüksediyor
Hiç durdurmuyordu

Satırlarınızın
Arasında gizlenen
Esrar perdesini
Deşifre ediyordum

Bir anda
Kendimi kaptırıyor
Dalıp
Kayboluyordum
Seni yaşıyordum

Hissiyatının
Kanatlarında
Bir çaresizlik içinde
Öylece çırpınıyordum

Sen
Bunlardan
Elbette ki habersizdin

Yorumlarında
Çok derindin

Sen
Ser verip
Sır vermeyendin
Kendi halinde
Nazar eden biriydin

Bazen
Uykusuzluğumdun

Bazen
Açan yıldızımdın

Bazen de
Kuşatan gecemdin

Sen
Dalgalar arasında

Tefekkür eden
Bir nadideydin

Entariyin
Eteklerini
Islanmasın diye
Tutup kaldırırken

Sanki
Bir şaheserdin

Sen
Bir edeptin
Halin karşısında
Bir melektin

Sen
Ne kadar güzel
Çileydin
Metanettin

Sen
Kanamadığım
Bir şefkattin

Müşfiktin
Zahittin
Kendinden ziyade
Onu düşünendin

Çünkü sen
Bir sevendin
Bunu idrak edendin

Aşk ile
Temaşa eden
Ne zarif
Güzelliktin