Gözlerinin derinliklerine bakardım.
Ne denizlerin mavisi;
Ne de kömürlerin karası gelirdi bana.
Öylesine gelirdi ki bana;
Dağ ceylanlarının koşarcasına umutlarına,
Tutsaklıktan kurtulmuş hasretine,
Kavuşmasını anlatırdı her zaman...
Bir ceylanın bakışı değildi o.
Bin ceylanın, bin umudun ve bin sevincin bakışıydı.
Sorma şimdi neye bakıyorum.
Mum ışığında sönen resmine değil.
Gecelerin yıldızsız olduğunu hayal edip,
Hep seni seyrediyorum,
Zührenin kaybolan resminde...
Yani seni koyuyorum yıldızların yerine...
Kayıt Tarihi : 10.7.2001 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!