Yıldırımlar Şiiri - Mehmet Cıngır

Arayacaksın bir gün ruhumun gölgesini
Dolaşacaksın belde belde ve şehir şehir
Dinleyeceksin duvarlara sinmiş sesini
İçeceksin geçmiş zamanın elinden zehir.

Okurken sen muhayyer makamında bir şarkı
Girecek bir pencereden ruh gibi hayalim
Birikecek içinde damla damla bir korku
Yakacak seni içinde büyüttüğün zalim.

Şehlâ bakıyor bana ötelerden bir ırmak
Büyüdükçe büyüyor göğsümde kaldırımlar.
Bir hüzün kalıntısıdır bana kahra varmak
Düştükçe yüreğime göğümden yıldırımlar.

Her gün yağmur boşanır göğümden sağnak sağnak
Kabarır okyanus gibi göğsümde bir sızı
Simsiyah açar yaralı ruhumda mor leylak
Irmaklar akar iç denizime kan kırmızı.

Siyah bir ufka bakarsın her gün pencereden
Hasretin son çırasını yakarsın her akşam.
Bir kıvılcım düşer yüreğine o geceden
Bir kanama başlar ruhunda senin her bayram.

Bir rüzgâr esti karayelden hırçın ve deli
Havaya uçtu füze gibi göğümün tavanı.
Gülüm,ben ötelerin ötesine gideli
Basabiliyor musun taşıma eski havanı?