Koynumda besledim yıllar boyunca
Minnetin bu muydu be yılan soyu?
Uzattığım eli dar zamanında
Dönüp sokuyorsun be yılan soyu!
Derdin ne bilelim,çözelim seni
Aslından soralım be yılan soyu.
Sanır mısın kesmezler tuttuğun dalı
Elime düşersin be yılan soyu.
Meydan okuyorsun bakıp arkana,
O ki seni satar be yılan soyu.
Sanma bakıyorlar göze, kaşına
Devranın dönecek be yılan soyu.
Kısılır bir gün kuyruğun taşa,
Yakındır sonun be yılan soyu.
Pişman olup da vurunca başa
Kırılacak belin be yılan soyu.
Dününü unuttun iyi belle sözüm
Yarının karanlık be yılan soyu.
Senin gibilere en güzel çözüm
Başına inecek be yılan soyu...
Çıngırağın kırıldı, çıkamaz sesin
Sonun geldi artık be yılan soyu.
Son gafların artık, tükeniştesin
Kendi kuyunu kazdın be yılan soyu.
NURAY KURBAN
Nuray ŞaşihüseyinoğluKayıt Tarihi : 26.10.2007 19:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dün bize yalvaran, el etek öpen bugünse kendini adamdan sayıp kedi bile vermeyeceğini söyleyen, kardeşlerimizle aramıza giren ruhunu satmış (zer) zevata
Not. Şiirlerimi antoljinize aldığınız için teşekkürler...
TÜM YORUMLAR (7)