Yıl 2017 Şiiri - Zeki Tepe

Kendimi arıyorum, bir sonun başlangıç noktasında.
Bilmiyorum nasıl, niçin ve neden.
Tek bildiğim seninle aynı dünyanın,ayrı dünyaların da yaşadığımız.
Bana beni anlat deme sakın,o da içimde kalsın.
Doğrusunu söylemek gerekirse bende anlatamam.
Yaşadıklarım ,yaşayamadıklarımın bir yansımasıydı sadece.
Hani bir suya bir taş atarsına,yayılır gittikçe.
Benim içimdeki sevgi de aynen böyleydi.
Yayıldı yayıldı ve sonun da taştı kalbimden.
Hatırlar mısın, ilk tanıştığımızı.
Neyse; çok sıradan oldu ama,hala aklımda nedense.
Sık sık da aklıma geliyor
Unutmak istedim oysa seni,olmadı.
Hep belli belirsiz zaman aralığında,geliyorsun aklıma.
Ben ise o aralıkta bir yerlerde.
Gecen gece yine dolaştım,tek başıma sokaklar da.
Boylu boyuna,kucak kucağa girip,uyuyan sokaklarda.
Bir tek benim ayak seslerim,karanlığını bastırıyordu gecenin.
Sonra bir yerde durdum,baktım cam mekana.
En sevdiğin yerdi burası,az mı tatlı yemiştik bu cafe de.
Şiir diye girdim ama,hikayeye kayıyor nedense.
İçimde ki duygular o kadar yoğun ki ondan olabilir.
Neyse,sende belki bir gün özlersin beni.
Başka bir şehrin,başka bir sokağında,başka biri ile yürürken.
Aklına gelebilir miyim,söyle utanma.
Ama benim aklımdan,bir ömür boyu çıkmayacağın kesin.
Nerden mi, biliyorum bunu.
Yıl 2017 senden ayrıldıktan tam 10 yıl sonrası.