Yıl 1915 Şiiri - Tahir Dal

Sabah sefasında bulutların ardından doğan güneş,
Şehrin tam üstünde duruyor.
Hava hafif rüzgarlı. Gözler, yürekler tedirgin.
Acaba yenecek mi düşman, yoksa bitecek mi bu zillet.
Kurtulacak mıyız zulümden, yoksa keder mi bekliyor bu millet.

Yıl: 1915
Düsman gemileri Çanakkale Bogazına geliyor.
Şehir sessiz,
Ellerde Kur'an herkes dua ediyor.
Bekliyor yiğitler. Analarının duasıyla bekliyorlar.

Ve bombardıman. Karaya düsman geliyor.
Kalkın ey yiğitler, vatan sizi bekliyor.
250 bin beden ve buram buram cennet kokusu!
Geliyor.. geliyor iste şehitler ordusu.

Gördünüz mü düşmanı ? Nasıl da korkuyorlar.
İslam ordusu karşısında Mekke müşriklerini andırıyorlar.
İste müşrikler ve işte bedrin aslanları.
Aynı ruh ve aynı dava.
Ölümü korkutuyorlar.
Dillerde Allah naraları
Gökleri inletiyorlar.
Her adımda bir düşman kellesi.
Yeri titretiyorlar ve tek emelleri Vatan !
Destan yazıyorlar .

Birden bir sessizlik çöküyor.
Düşman galip mi gelecek ?
O an büyük bir korku beliriyor gözlerde.
Yoksa yiğitlerimiz yenik mi düşüyor?
Nerede bu askerler ? Bu sessizlik neyin nesi.
Düsman gemileri karaya yaklaşıyor.
Kalkın ey yiğitler vatan kafirin oluyor.

Birden bir güç...
Heybetine kurban. İste Seyit Onbaşı... Tüm heybetiyle burada.
Sakarya'dan Fırat'a yayılan bir güneş gibi doğuyor cepheye.
İzin vermiyor. Giremezsiniz diyor.
AlIyor devasa mermiyi beline ve ateşliyor düşman gemisine.
Ardından büyük bir ses!:
"Çanakkale Geçilmez"! Çanakkale Geçilmez!