Çünkü onların babası zengindi

Her öğle vakti geldiğinde

Okula giden yoldaki İsmet bakkala uğrar ekmek arası kaşar alır yerdik

Gazete kokusu boğazımızdan geçerdi

Parmaklarınızın ucunda mürekkep lekesi kalırdı

Arkadaşlarla birbirimizle alay eder gülerdik

Kimi arkadaşım hiç istemezdi oraya gitmeyi

Çünkü onların babası zengindi

Ceketleri ütülüydüler

Boyunlarında kravat taşıyordular

Pantolonları kumaştı

Dümdüz

Konya ovası gibi...

Ben ise can atardım öğle vakti gelsin diye

Tuzlu çubuk kraker atıştırarak geçiştirirdim açlığımı

Okulun kantininde tavuk döner beş lira iken

Sen bizi doyurdun iki buçuk liraya

Elli kuruşa ayran mı olur be İsmet amca...

Aradan tam on beş yıl geçti

Biliyor musun

Yıktılar Endüstri Meslek Lisesini

Yıktılar anılarımı

Yıktılar gençliğim kokan paslı basketbol sahasını

Yıktılar hayatımda ilk kez kavga ettiğim 11A sınıfını

Geriye bir tek etrafına çevrilmiş olan demir korkuluk bıraktılar

Biliyor musun İsmet amca

Ben her gün okula giden yoldaki viraja uğrayıp dağları izliyorum

Rıdvan hocamı beyaz şahin arabasıyla yine o lanet bayırı çıkarken düşlüyorum

Sen hiç düşündün mü İsmet amca, bir gün lisedeki arkadaşlarının aynı anda buluşup seni o virajda bekleyeceğini

Sen de benim gibi hayal kurdun mu hiç

Sence gelirler mi İsmet amca

Sence zaman geri gelir mi

Yıktılar Endüstri Meslek Lisesini

Yerine fabrika kurdular...