? * YıKıP GiTTi Şiiri - Emine Sönmez

Cıhana bedel aşkın sonu nezaman geldi,
Yaralı yüreğimi, paslı hançerle deldi,
Göremedim yüzünü, belki her zaman el di,
Kor düşürdü gönlüme, sessizce çıkıp gitti,
Bir sırça köşküm vardı dokundu, yıkıp gitti.

Yüreğimdeki yara, kara bir tünel gibi,
Geldi, açtı yarayı, çıkıp gitti el gibi,
Öyle esti gönlümde, sanki karayel gibi,
Asla benim olmadı, zaten kalbi gel_git ti,
Bir sırça köşküm vardı dokundu, yıkıp gitti.

Ayrılık ölüm derler, razı idim ölüme,
Bendini yıkar gider, dayanılmaz zülüme,
Hastayım! dedim diye, gülüp geçti halime,
Kurudu göz yaşlarım, gözbebeği eritti,
Bir sırça köşküm vardı dokundu, yıkıp gitti.

Unutmam, unutamam teninin kokusunu,
Kimseye anlatamam bu aşkın öyküsünü,
Gözyaşlarım söylüyor ayrılık türküsünü,
Gitti, dünyam karardı, onsuz hep karanlık tı,
Bir sıeça köşküm vardı dokundu, YIKIP GİTTİ. E. SÖNMEZ