Yıkım Şiiri - Mustafa Doğu

Karanlık gecede yürüyoruz,
Yanı başımızda sevdiklerimizin cansız bedenleri,
Gözlerimiz dolu dolu, yüreklerimiz buruk acıyla doldu.

Nasıl dayanırız bu acıya?
Nasıl sakinleştiririz bu öfkeyi?
Nasıl unuturuz kaybettiklerimizi?

Ne yapsak boş, ne söylesek yersiz,
Tüm umutlarımız kayboldu, tüm hayallerimiz yıkıldı.
Yalnızlığımızın en karanlık noktasındayız,
Sonsuz bir karanlıkta kayboluyoruz.

Kaybettiklerimizin acısı kalbimizde,
Sonsuz bir yalnızlıkta kayboluyoruz.
Nasıl dayanırız bu acıya?
Nasıl sakinleştiririz bu öfkeyi?
Nasıl unuturuz kaybettiklerimizi?

Biz, gözyaşları içinde kalanlar,
Acıları paylaşanlar, dayanışma içinde olanlar,
Yaralarımızı sarmaya çalışanlar,
Bir gün yeniden güleceğimizi umanlar...

Bugün acı bizimle,
Kaybettiklerimiz bizimle,
Ve biz bu acıyı kalbimize gömerek,
Hayatta kalmaya çalışıyoruz.