Yıkılmışlığımı Kim Kaldıracak

Bu kentin en ıssız bir yerindeyim
Tutunmuşum yalnızlığımın ellerine
Zamansa gece yarısı
Yine ufalanıyorum
Vefasızlığın çarkları arasında
Yalanın hayal değirmeninde
Öğütülüyor o saf duygularım
Yüreğimde yitirdiğim umutlar
Bakışlarım karanlığın tırnaklarında
Salkım saçak
Nerede özlediklerim nerede sabah?
Bu yıkılmışlığımı kim kaldıracak?
Karanlıklar boğuyor beni
Boğuyor beni bu yalnızlıklar
Bu kentin ışıkları ne zaman yanacak?
Kaderin titreyen ellerindeyim
Çaresizliğim atıyor kalbimde
Hangi yol bitimine varıyorsam
Karşımda vefasızlık yalnızlık
Ben şimdi perdesi kapanmak ta olan
Acılarla biten bir oyunun son bölümündeyim...

07 / 12 / 2005 Antalya