Yıkılmış duvarların ışığı yok,
her yer havasız ve karanlık.
Çatlamış dudaklar bir damla su yok,
her yer sessiz ve ıssız.
Ayak sesleri kimliksiz, rüzgarın adı yok,
nefesim buz kesmiş tenim ısıtıyor.
uyuyup uyanıyorsun haftalar gün gibi,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta