Yıkılmış duvarlar Şiiri - Ramazan Çiçekli

Yıkılmış duvarların ışığı yok,
her yer havasız ve karanlık.
Çatlamış dudaklar bir damla su yok,
her yer sessiz ve ıssız.
Ayak sesleri kimliksiz, rüzgarın adı yok,
nefesim buz kesmiş tenim ısıtıyor.
uyuyup uyanıyorsun haftalar gün gibi,
umut ettikçe umut gelip gidiyor,
kurtulmak istedikçe
karanlığın girdabına takılıyor akıl.
biri yanımdan hiç gitmiyor
uyanıyorum yıkıntılar altından
günler sonra gün ışığına kavuşurken
baktım ki iki hafta bir gün gibi....

22.5.23.16..rç