Yıkılma Şiiri - Adnan Durmaz

Yıkılma

asla yıkılmayasın
madem zulmün iktidarında devran
gülüşlerin kıvrımında zaptiyeler dolaşırken
gözlem altında başak
işgal altında kınalı türkü
işgal altında çift çubuk kara saban
illegal bir türkü gibi yasaklı alaşafak
davran ve onurun gönderinde dalgalandır
çünkü kanlı bayrağımızdır yüzün bu sevdada

ayak yarıklarının arasında
bin yıl öncesinden emanet kıvılcımlar taşıyan adamlar
kül altında saklanan kor
ve çocuğunun başından bit kıran ana
ki toprakla haldaştır bu eller
ağaç kökleriyle aynı türküye ışırlar karanlıkta
onlara güven
ve yıkılma

zaman tekinsiz bir bakış gibi uzarken
binlerce kez ırzına geçilen caddelerde
hani arabalara el kaldıran güzel kız bizdendir
tezgah arkasında iş bitirenler
elleri gres yağına boyanmış işçi
güneşi ekmek diye kırıp yer ya öğle arası
kaderleri kara ile yazılmış
kara karıncalar gibi işsizlik sokaklarında
yoksulluğun söylemeye ar eder
naçarlığa başını çarpan ana bizdendir
bizdendir eti emeği teri peşkeş çekilen
o büyük suskusunun altında
çelik bir onur yükselir
bütün orduların yenemediği
ölümüne

kara gecelerin en yıldızlı yerine asılan bizdendi
bizdendi bitliste donan öğretmen
bizdendi Beyazıt meydanında düşen
ve Çanakkale içinde 350 bin can
televizyonlar dolusu ağız dışkısı
lânetlendi kaldırımlar işkencede katledileli al karanfil
savaş gazileri dilenenden bu yana
tükürdük bu düzenin yüzüne
ve kurtuluş bayrakları kulpuna dikileli içki bardaklarının
çocuklar karanlığa fidye olalı
ve namus peşkeş çekileli ırz düşmanına
onur dileneli el kapısında
tak dedi gayri cana
bıçak iliğe dayandı gayri
sevdadır girdi kana

kendi öz toprağında maraba
altı okka yüreği beş paraya satılan
sakın yıkılma
ve dededen toruna
ömrü ömre ekleyip
sabır denkleyen
sakın yıkılma ey
çünkü dosta düşmana malum
o dağlar yıkan yiğitliğini
çünkü öfkeni
silah yaptık biz

ADNAN DURMAZ