Yıkılıyor Şiiri - Süleyman Bektaş

YIKILIYOR

Sanatçı magazine karışmış.
Dedikodu kazanına düşmüş.
Kaynaya, kaynaya buruşmuş.
Abideler erozyonla yıkılıyor.

Sanat, sanat için mi, halk için mi?
Kime soracaksın, kim bilir ki?
Sanatı bırakıp, şovla kurmuş işini.
Seyirci kadrolu, gülmekten yıkılıyor.

Beş çayı ile dedikodu açılır.
Çamaşırlar sokaklara saçılır.
Semralar baş kaynana seçilir.
İzdivaçlar mutsuzluktan yıkılıyor.

Gülücükler sahte, alkışlar cılız.
Seyirci miyiz, reyting malzemesi miyiz?
Kanal, kanal gezen, ekran hastası mıyız?
Ütopya uğruna, realite yıkılıyor.

Hem şarkıcı, hem filmin başoyuncusu,
Hem de realite şovun sunucusu.
Hem sahnede, hem podyum oyuncusu,
Anorexia, hastası mı, üflesen yıkılıyor.

Sanatı meta ya indirgemeyin.
Ne olur sözlerimi yadırgamayın.
İyisi vardır, kötü ile karıştırmayın.
Çağdaş-i bu filmden, sıkılıyor.

Süleyman Bektaş
(Çağdaş-i)