Yıkılıverdi Badem Ağacı Şiiri - Serpil Daş

YIKILIVERDİ BADEM AĞACI.
YILLARDAN BERİ DİMDİK AYAKTAYDI OYSA
HER BAHARDA ÇİÇEKLENİR GELİN OLURDU
KİM BİLİR KAÇ BAHAR GEÇMİŞTİ BÖYLE
KAÇ BAHARDA ÇOCUKLAR DALLARINA TIRMANMIŞ
ŞEN KAHKAHALAR ATMIŞTI KOLLARINDA
KİM BİLİR KAÇ SEVDALI GÖLGESİNDE
DİZ DİZE OTURMUŞ, EL ELE TUTUŞMUŞTU
VE KİM BİLİR KAÇ ÇOBAN GÖLGESİNDE
AZIĞINI YEMİŞ,,KAÇ YOLCU DİNLENMİŞTİ
GÜNLERDEN BİR GÜN BİR OKUL YAPILDI YANIBAŞINA
ARTIK O ,ŞEN ÇOCUK KAHKAHALARIYLA İÇİÇEYDİ
DALLARINI UZATIP SINIFA DERSİ DİNLERDİ.
ÇOK ŞEY DE ÖĞRENMİŞTİ.
"İNSANLAR HER ŞEYİ ÇOK İYİ BİLİYOR" DERDİ HEP.
HELE ORMANLA,AĞAÇLA İLGİLİ KONULARI DİNLEDİKÇE,
GURURLA SALLARDI DALLARINI
BUGÜN YİNE DALLARINI UZATMIŞ ŞARKILAR DİNLİYORDU.
NE GÜZEL, NE GÜZEL ŞARKILARDI ONLAR.
KAZMALAR ELİMİZDE ÇUKUR AÇALIM,
ARKASINDAN ORMAN NE GÜZEL,ORMAN NEGÜZEL
YİNE GURURLANDI YİNE SALLADI DALLARINI HIŞIRTIYLA.
AAAAA O NE! BİR SES DUYDU.
MÜZİĞİN DIŞINDA BİR SES
BİR MOTOR SESİ
DERKEN DERKEN GÖVDESİNDE ACILAR HİSSETTİ.
ACILAR ÇOĞALDI,ÇOĞALDI KORKUNÇ ACILAR
NE OLDUĞUNU ANLAYAMADAN YIKILIVERDİ YERE
O CANAVAR HEMEN ONUN KOLLARINI PARÇALADI
AYIRDILAR BEDENİNDEN
O ACILAR İÇİNDE KIVRANIRKEN;
SAHİBİ BU KIŞTA ODUNUNU BULMANIN SEVİNCİNİ YAŞIYORDU
AMA BİRİ VARDI.
ÇOCUKLUĞUNDA O AĞACIN ALTINDA OTURMUŞ,
OYNAMIŞ,ONUN ÇİÇEKLERİNİ KOKLAMIŞ ,MEYVELERİNİ YEMİŞTİ.
VE ŞİMDİ OKULDAYDI,
AĞACIN YANI BAŞINDAKİ OKULDA.
SINIFTA AĞAÇLA, ORMANLA İLGİLİ ŞARKILAR SÖYLETİYORDU ÖĞRENCİLERİNE,
BÜTÜN BU OLANLAR KARŞISINDA DOLDU GÖZLERİ
DOLDU DOLDU IRI DAMLALARI DURDURAMIYOR ,
YAĞMUR GİBİ DÖKÜLÜYORDU GÖZ YAŞLARI
ÇINLADI KULAKLARINDA DEDESİNİN SÖZLERİ.
"HER CANLI DOĞAR,BÜYÜR,ÖLÜR. ÖNEMLİ OLAN ÖLMEDEN ÖNCE,YAPTIKLARINLA ÖLÜMSÜZ OLABİLMEKTİR."
DURDU,DÜŞÜNDÜ.
HEMDE UZUN UZUN DÜŞÜNDÜ
ODA BİR GÜN DEVRİLECEKTİ YIKILIVERECEKTİ
İLK İŞİ BU AĞACI ÖLÜMSÜZLEŞTİRMEKTİ
ÇÜNKÜ ONU ANLAYAMADAN ÇABUCAK KAYBEDİVERMİŞTİ
HEMEN KALEMİ ELİNE ALDI VE BU İLK ŞİİRİNİ YAZDI.