Yıkıldım Anne Şiiri - Sinan Karakaş

YIKILDIM ANNE

Duvarlar üstüme, üstüme gelir,
Mengene misali, sıkıştım anne,
Bu hal böyle sürer, demen düzelir,
Hamamı unuttum, kokuştum anne.

Hep kendi kendimle konuşur oldum,
Sevgisiz kalınca, gül gibi soldum,
Bini geçti derdim, kederle doldum,
Yalnızlığa bile, çıkıştım anne.

Gece mi gündüz mü bilemiyorum,
Gel desen de bil ki gelemiyorum,
Kimseye bu hali dilemiyorum,
Bir hücre içine tıkıştım anne.

Dilim sustu artık ses çıkmaz oldu,
Kulağım seslere, duyarsız kaldı,
Duygular saçını başını yoldu,
Ayakta değilim yıkıldım anne......İNSANİ