Öyle bir düştümki bu hayattan
Kurduğum bütün hayaller bir bir yıkıldı
Yaşamamın bir anlamı kalmadı anne
Duvarlar üstüme üstüme geliyor
Depremler oluyor yüreğimde
Temelimden sarsılıyorum anne
Fırtınalar kopuyor içimde
Köklerimden ayrıldım
Yıkıldım
Dağıldım
Her bir yana savruldum
Yarimden Dostlarımdan
Kardeşlerimden kırıldım
Çiçekli baharlarım kışa döndü
Sıcağım soğudu
Güneşim battı
Gündüzüm karardı
Gel gör anne oğlun bir bir yıkıldı
Sonsuz bir zemherideyim şimdi
Dilim lal
Yüreğim çaresiz
Yıkılan duvarların ardında kaldı nice umutlarım
Artık mevsimlerimde hüzün var
Ayakta değilim anne
Yıkıldı oğlun....
Kayıt Tarihi : 9.10.2018 01:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Engin Gönül 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/09/yikildi-oglun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!