Yıkılan şehirler içinde çocuk olmak Şiir ...

Yıkılan şehirler içinde çocuk olmak ne zordu kim bilir,
Toz duman içinde kalmışsa gözlerin, betonlar çöreklenmişse üstüne üstüne, kolonlar dev mezarlar gibi gülümserken gözlerinin içine, oyunlar oynamak için sebebin olabilir miydi hiç?
Gerçi çocuk olmak hangi devirde kolaydı diye de sorarlar adama.
Cengizhan’dan bu yana yani milenyuma kadar dünyanın unutulmuş bölgelerinde, görülmeyen, duyulmayan, sırt dönülen bölgelerinde çocuk olmak ne zordu!
Asya’nın en büyük esir kamplarından, Asya’nın radyasyon kokan ırmaklarından, Çernobil kıyılarına kadar hayaller bile kurulamıyordu.
Oysa düşünceler ta Amerikan kıtasına ulaşacak güçteydi.
Unutulan şehirlerde çocuk olmak ne zordu kim bilir. Kalmışsan bir başına, kalmışsan sevgisiz bir ton insan içinde hatta sevgisiz bir ton silah içinde saklambaçlar mümkün olabilir miydi hiç?