Yıkık Dökük Bir Fahişe Kalmış Adım

Bahşedilmiş zengin bir hayatın içindeydim...
İçinde olduğumu zannettiğim gönüllere,
Dayadığım sırtımın acısını hissedene kadar,
Anlayamadım neyin ne olduğunu
Meğer bıçak yarasıymış,
Delik deşik olmuş da sırtım
Hiç anlamamışım...
Bir de göğsümde koca bir hançer!
Saplamışlar da adı seni seviyorum/muş
Aynaya bakıp,
Dibi gelmiş saçlarımdan,
Kırışmış yaşlanmışlığımdan,
Üzerime giydiğim ağı yırtık eşofmanımdan,
Bir de, orası burası sökük hırkamı görünce
Anladım...
"Ne güzel sevmişler" beni dedim.
Her seven bir parça beyaz bırakmış,
Her seven bir parça çizgi bırakmış,
O güzel alımlı yüzüme
Ve her seven bir ilmek çekmiş,
Bana o çok yakıştırılan hırkamdan...
Sevmişlerden, sevmemişlik karışmış
Dilimde biten yanık türkülere...
Sevmeyen adamların seviyor/muş larına
Fahişe olmuşum meğer...
Nasıl da inanmış yüreğim, sevmeselerde
Bir gün seveceklerine
Ve o bir gün uğruna, sunmuşum bedenimi
Utanmadan...
Kadınlığımı hissetmek uğruna,
Kimbilir belki bir gün severler diye...
Giderler korkusuyla yıkamıştım
Halbu ki sevcelerimi seve seve' lerde...
Sus' larda hatmetmişim yalanlarını...
Umuda bağladığım duygularımı,
Sevişmelerde bırakmışım meğer...
Her birinde bir zerre bırakmışım
Bana dair...
Benden geriye yıkık dökük
Bir fahişe adım kalmış...
Sevmeyen, sevildiklerini duymak isteyen
Ve asla sevmeyecek olan
Adamların dilinde,
Yıkık dökük bir fahişe kalmış adım...
~oya erzurumlu~