Yıkanlar Şiiri - Osman Bulut

Bu dünyada sıkıntılar,
Eziyetler yıktı beni.
Ani gelen sarsıntılar,
Hareketler yıktı beni.

Doğru! Vahşi olmadığım.
Taş atanı dalmadığım.
Sebebini bilmediğim,
Husumetler yıktı beni.

Etmem dedim kula kulluk,
Rahat etmedim bir soluk.
Ne hastalık, ne yoksulluk
Ne afetler yıktı beni.

Öğrendim asıl sorunu,
Dostun düşmanın yerini,
Unutamam hiç birini,
Hiyanetler yıktı beni.

Çattım ki öyle adama,
Tenezzül etmez selama.
Boğdum izzet-ü ikrama
Bu hizmetler yıktı beni.

Her gelen döktü kanımı,
Yapamadım bir tanımı.
Sarıvermiş her yanımı
Kasavetler yıktı beni.

Kıldan ince pis hesaplar,
Gelir etrafımı kaplar.
Arkamdan dönen dolaplar
Şikayetler yıktı beni.

Kalpleri bağlayıp tutan,
Pamuk ipliğiymiş zaten.
Güç başlayıp, kolay biten
Muhabbetler yıktı beni.
Bayburt 23.04.2004