Santrifüje yerleştirsek o titrek göbeğini,
yine de ayrışmaz içinle dışın.
Sadece yağ değil,
yıllar hezimete uğramış, içinde ikiyüzlü, şişmiş bir yalan topu gibisin.
Dış hatlar yuvarlak “hassasım” der,
İçten bıçak bileyler.
Dön bakalım,
belki bu sefer kendini bile kandıramazsın.
Ne santrifüj yeter,
Ne mikroskop seni çözmeye.
Dışın parfüm, için formaldehit.
Ve hâlâ kendine “ben buyum” deme.
Yalansın,
hem de moleküler düzeyde…
Kayıt Tarihi : 9.7.2025 08:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dışarıdan gösterişli görünüyorsun, Ama içinde ölü bir gerçek saklı… Asıl yönelmen gereken yer; “formaldehit” işte bütün mesele çıplak düşünceyle bunu ayırt etmek. Zira dışı seni içi hepimizi yakar. Son düzlükteyiz.
Ya da "masum olmayan" tehlikeli bir bileşik!
Hani "azı karar"
Dezenfektan
Temizlik işlerinde kullanılan...
Peki "alışırsa bünye?"
Sonuç KANSER!
Yada deformasyon
Bozulma,içten içe!
Kimseleri düşürmesin Yaradan
O bozulmayı temizleyecek bir kimyasal henüz bulunmadı!
"Kişiliksizlik"
Şişmanlık gibidir
Fazlasını kimse almaz!
Tebrikler şiire Ata Kızı...
Ya göründüğün gibi ol '' demiş ve bir kez daha hatırlamaya ihtiyaç olmuş zamanda
Tebrik ve esenlikle
TÜM YORUMLAR (2)