Yıka yıkayabildiğin kadar

Garibim
Diğer günlerden farklıyım
Üşüyorum
Üşüyorum
Ağlamalarım kirpiklerimin ucunda
Gidesim tuttu da
Gidemedim
Ağır geldi
Hikâyeler yoruyor beni
Yalanların içinde
Yollar öldürüyor beni
Cinayetim aleni
Ortalık yerde kıydılar yüreğime
Hiç acımadan
Göz kırpmadan
Dalından düşer gibi
Düşerken toprağıma
Gözümde yaşlar
Islatır yatağımı
Tuz kokar birazda ben

Garibim
Yalnızım
Ellerim üşümüş
Hiçbir şey benim değilmiş
Ben diye birisi yokmuş
Anılara karılmış bir kayıp zaman
Hepsi bu
İstemem hiçbir şeyi
Utanır gönlüm
İstemekle aşınıyor işte
Sarmıyor gökyüzü beni
Toprağım bekler şimdi
Gitmesem olmaz
Yağmurum bekletme beni
Yıka yıkayabildiğin kadar
Ben sana teslimim