Yiğit Kaya Şiirleri - Şair Yiğit Kaya

En güzel şarkı senin sesin olsa gerek
En güzel manzara gözlerin olsa gerek
En saf sevgim sen olsa gerek
Gelip geçici bir heves değilmiş
Neden bırakıp gitmemişim anladım
Sakın ola uğrama bu semte

Bence sen şimdi benim bir yenilgim
Yada en tuhaf hissiyatım
Adını bile koyamadığım
Yüzüne bile bakamadığım
Seni görünce sokağımı değiştirdiğim
Göz göz gelmek istemediğim

Ah benim sevdasında tutuştuğum kadınım
Ah yollarında yürürken kaybolduğum kadınım
Ah sevgilim yalan oldu şimdi bu sevdamız
Çıkıp gelsen neyler ki bu gönül mülkü
Anladım ki gelmiyecektin
Uzak diyarlardan

Bir nefes olsan ki bana
Her alışımda seni
Her verişimde gözlerini sarsam
Nasıl özlemişim bir bilsen
Alıcağım olsun o gözlerden
Bir mıh gibi oturmuşsun yüreğime

Güzelliğin güz güllerinin yanında soluk durmuş
Bilhassa boncuk gözlerin çok masum kalmış
Hançer gibi keskin ve papatyalar kadar incesin
Bir bakişsak unuturum benliğimi
Bir sarılsak anlatırım derdimi
Tutsan ellerimi baksak göz göze

Oysaki sevgi bumudur düşünülür
Oysaki aşk nedir ki onun yanında
Oysaki sevda tektir bunların yanında
Yok gayri seni düşlediğim bilesin
Hikayeler neden yarım kalır sebepsiz
Neden gidene zordur bu ayrılık

Neyini sevdim ki ben senin bu kadar
Bana bakmayan gözlerini mi
Dupduru sakinliğini mi
Yoksa benim olmayan şu kalbini mi
Habersizce sessizce
Seni sevdiğimi bilme bilemezsinde

Hislerimi hissizlerle hissizleştirmeye gidiyorum
Sahi ne oldu bana bu kadar
Aydınlıktan karanlığada çıkarmış insan
Yeniden inşa edermiş kendini
Aradığını bulamayınca kaybolurmuş
Buluncada ne yapacağını şaşırırmış

İnan bana ey gonca yüzlüm
İnan bana ey mahur bakışlım
İnan bana sevilmeyi bilmeyen kadınım
İnan bana kalbiyle saf olmayan yârim
İnan ki geçen yıllarım iyi bilir sevgimi
İnan ki açarsın benim bahçemde

Gözlerine baktığımda anlamalıydım bu yazgıyı
Sen bir orman misali vermedin bana kalbinden bir yaprak
Salkım salkım dökülüyordu güzelliğin
Oysaki ben seni yapraklarını dokunceye dek sevecektim
Kalemi aldık yine ele
Her son satirim dediğimde