Yiğit Bosnalım Şiiri - Ali Oskan

Bosanalım yaslıdır, artık gülmüyor,
Sinesi yaralı, kalbi perişan,
Derdini söyleyen dili perişan.

Baykuşlar tünemiş, bülbül ötmüyor,
Gülden ayrı düşmüş bülbül perişan,
Yaprağı dökülmüş gülü perişan.

Bebeler kundakta süngüye hedef,
Çocuklar oynarken olurlar telef,
Çaresiz analar halefsiz selef,
Ot ocak virane evler perişan,
Bacası tütmeyen damlar perişan.

Analar bağrına basmış taşları,
Babalar cephede düşmüş başları,
Nineler dökerler kanlı yaşları,
Gam kader yüklenmiş kalpler perişan,
Yaşları dökülmüş gözler perişan.

O’nu yıkan değil düşman mermisi,
Dostun vermediği sıcak sevgisi,
Kalpte bu burukluk hicran ezgisi,
Mızrabı kırılmış sazı perişan,
Dilinden dökülen sözü perişan.

Zulmetler içinde nurları buldu,
Düştüğü topraklar şan şeref doldu,
İmanı dünyaya bir örnek oldu,
Onları görmeyen gözler perişan,
Hiç ibret almayan kalpler perişan...

(15. Mart. 1994 - İzmir)