Yiğide Destan Şiiri - Kasım Kobakçı

Yiğide destan,
Ey cengaver, cihana haykırmayı ne çok dilerdim, tuğlarının göğü delip geçtiğini,
Ruhunun fırtınalarını sezişimi,
Kanlı meydanın, sıcaklığına doyamadığımı.
Bakışının korkuyu eritişini,
Kavrayınca hep sürüklerdi öte diyarlara, nasırlı bileklerinin kudreti beni.
*
Omzundaki barut karası, derin çizikler var ya, mahvederdi er beni.
Kalkanına düşmüş kıvılcım, volkan ağzının kor parçası sanki, ah o denli yakıcı olur mu?
Nitekim, yadlar kuşattı obayı...
Karşımda pusatının çınlayışı, hiç aklımdan çıkar mı?
Hamlelerinden, en çok da şahlanışını hatırlıyorum.
*
Alp oldum, bozkıra savruldum,
Namına leke sürmeden.
Rüyalarımda sana, kutlu davana yaslandım.
Artık,
Aman mı dilerim...
Ben pusatımla söyleşirim.
Ayazda bozkurttur sırdaşım...
Tek nefeste ağıtlar, koçaklamalar uğurlarım.