Yevmiye Şiiri - Aziz Dolu

Çavuşun çaldığı tiz düdükle,
Midemi sardı ümid-i ükle.
Almış koynuna üç beş lülü
Kabarırken, pamuk püskülü..

Varıp bir çuvala dayandım.
Yemekte yine bamya, yandım.
Biraz banınca suyuna,
Kalktım yutkuna yutkuna.

Bir yufka, bir domates…
Yürüyünce geri vites,
Dediler: Yemiyon mu?
Dedim: Bugün iş son mu?

Ellerimde bolca kepek…
Ve lekeli bir gömlek…
Midemde gurultu,
Geride gürültü…

Yürürken diziye,
Takıldı Raziye:
Hoca yorulmuş,
Çuval da dolmuş!

Âh ulan, dedim.
Başımı eğdim.
Fakirlik zor.
Görürler hor.

Çare; okul,
Bilir bu kul.
Heves var.
İmkân dar.

Neylersin?
Garipsin.
Umut;
Sükût.

Vah, vah!
Âh, âh!
Vah!
Âh!

Aziz Dolu Atabey