Yetti Be Şiiri - Abbas Paksoy

Sevdiklerim, bana dönüp bakmadı.
Kalbini, kalbime verip de yakmadı.
Bahtıma, huyu güzel çıkmadı.
Gönlümde dikenler, bitti be, bitti.

Canım dediklerim, çamura süstü.
Şeytan da, yüzüme bakmadı küstü.
Karaçalı, diken, yolumun üstü.
Baş’ıma gelenler, yetti be, yetti.

Yanımda dolanıyor, kara kedim.
Darbeler üstüne, darbeler yedim.
Düşünce dara, imdat imdat dedim.
Dostlarım yanımdan, gitti be, gitti.

Varıp varıp, ille, cahile çattım.
Yaz aylarında, balçıklara battım.
Kış aylarında, yalınız yattım.
Yârim kucağından, yitti be, yitti.

Tutup vurdular beni, yerden yere.
Doğduğuma, pişman oldum, bin kere.
Hâkimler bulamadı, bana çare.
Tabipler, derdime, netti be, netti.

Paksoy’a verdiler, taşlı bayırı.
Ömür boyu yoldum, tozlu çayırı.
Baba’mda etmiyor, bana hayırı.
Gözüme, Azrail, tüttü be, tüttü.