Şu canımdan vazgeçtim kalbim böyle erirken
Zaten gönlüm dumanlı dertli dertli yürürken
Yüreğimle ağladım umudumu ararken
Dağ gibi acılarla yaşıyorum sanmayın
Canım yanıyor canım boşuna dokunmayın.
Hekim gelse bulamaz bendeki yara derin
Söküp vereyim size açın içini görün
Delik deşik yerini alelacele sarın
Dua ettim Allah'a bırakın beni O'na
Şükrederim halime anlarım yana yana.
Gelmeyin üzerime ömrümü karartmayın
Razıyım yazılana gönlümü sarartmayın
Şu üç günlük dünyamı bir de siz morartmayın
İçimi çeke çeke alışmaya çalıştım
Kimse beni sevmedi boynu bükük dolaştım.
Elem denen bu yükü yoruldum taşımaktan
Geçmedi ki ağrısı yaramı kaşımaktan
Ölmeyi de düşündüm zoraki yaşamaktan
Yetti artık canıma kefenimi giydirin
'Ölmeden ölmüş' diye, mezar taşı koydurun.
(Polat Tek)
17 Ekim 2016
Kayıt Tarihi : 17.10.2016 21:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşayan bilir tarifi imkansız bence tebrikler
Saygılar
TÜM YORUMLAR (1)