Yetmişlerde Doğurmuş Anam Beni

Şenol Mersin
203

ŞİİR


2

TAKİPÇİ

Yetmişlerde Doğurmuş Anam Beni

Yetmiş'lerde doğurmuş anam beni,
Yetmiş'üç yetmiş'dördü hayal meyâl hatırlıyorum,
Çat kapı birden büyüdükmüdür nedir,
Okul yılları geldi!
Artık hayatı yavaş yavaş anlıyordum,
İlkokul yılları hep yağmur damlalarıyla uğraştım,
Sınıfımız barakaydı derme çatma yapılmıştı,
Her yağmur yağdığında kaldırırdık defteri kitabı sıradan,
Seksen'ler yokluk ve sefaleti değiştirmedi,
Aksine bir çok yükü beraberinde getirmişti,
Ortaokul yıllarıydı seksen'ler,
Anamın sardığı yumurtalı yufkayı yerdim,
Merdiven altlarında gizli gizli,
Gözüme nede güzel görünürdü kantindeki simitler,
Halâ hatırlıyorum mis gibi susam kokusunu,
Küçücük ayaklarımda,
Kırk numara çizmem vardı,
Ah babam biz neden böyleyiz derdim bazan,
Kıskanırdım diğer çocuklardaki herşeyi,
Seksen'lerin sonları yaklaşıyor herşey değişiyordu,
Sanki büyümüştüm,yada ben öyle sanıyordum,
Bir yılbaşı akşamıydı televizyonla tanışmıştık,
Nasılda boncuk gibi dizilip saatlerce kalkmazdık oradan,
Aslında o yılları hep özlüyorum,
Bende olan insanlığın sadeliğin sahibi o yıllar,
Komşularımız vardı sanki kendi anne babamız,
Her akşam sıraya konmuş çay sohbetlerine doyamazdım,
Doksan'lı yılların başlarında,
Vatan bekçiliğine çağrılmıştım her genç gibi,
Unutulmayan askerlik anılarıyla geçti iki senem,
Askerlik dönüşünde herşey değişmişti,
Acı yıllar o zaman başlamıştı,
Sorunlu yıllar!
Kaderine terkedilmiş bir virane gibiydim,
Yapayanlız kalmıştım bu kahpe dünyada,
Sonra bir evlilik işi tutturdularki,
İşte kaderim olan yıllar,
Her acıyı görmüştüm ama bunu asla,
Huzur kalmamıştı küçücük yüreğimde,
Yıllarca kahpe dünyanın,kederiyle hüznüyle uğraştım,
Şimdi milenyum diyorlar,yaşadığımız yıllara,
Ben hala sevğiye muhtaç bir çocuk gibiyim,
Ama halâ sevenimi bulamadım,
Anam bazan bana kadersiz oğlum diyor,
İşte hayat böyle,kimini güldürür kimini ağlatır,
Artık yaşamayı sevmiyorum,
Ölüme ne kaldı şurda,
Belkide canıma kıyarım,
Hani demiştim size bir şiirimde,
Sizi bir akşam üstü düşündürebilirim,
Zamanı geldi anam sakın ağlama emi,
Ben artık gidiyorum,
Bir kurşunum kalmıştı,onuda kendime sıkıyorum,
Ağlama anam seni çok ama çok seviyorum,

Onaltı haziran ikibin.

Şenol Mersin
Kayıt Tarihi : 26.5.2006 13:13:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Şenol Mersin