Karalanmış sayfalar gibiyim,
Gündüz yollarda, gece karanlıklarda.
Korkunç düşlerimin katiliyim,
Yetmişinci günündeyim ayrılığın!
Bastırılmaktayım ve de kuşatılmakta,
Daracık günlere sıkıştırılmaktayım hatta,
Geceler bulanık bense ağlamakta,
Yetmişinci günündeyim ayrılığın!
Ölümsüz duyguların, yarım kalan uykuların,
Ne anlamı kaldı ki tüm bunların,
Dün olanların, bugünse unutulmanın,
Yetmişinci günündeyim ayrılığın!
İfade bile alınmadan hüküm giymenin,
Sorgusuz ve sebepsiz ipe götürülmenin,
Sırf duygular yüzünden idam edilmenin,
Allah kahretsin, yetmişinci günündeyim,
Yetmişinci gününde ayrılığın!
Kayıt Tarihi : 11.3.2006 10:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Türkmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/11/yetmisinci-gununde-ayriligin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!