Yetmezmiş Gibi... Şiiri - İbrahim Halil ...

Ey Sevgili!
Söylesene hiç böyle sevgili olur mu?
Aşkın ateşten gömleğini giydirdiğin yetmezmiş gibi,
Sevdaların deli gömleğini de giydirdin.
Beni bana küstürdüğün yetmezmiş gibi,
Sen sen oldun işin kolayına kaçmadan, beni benden sormadın!
Sevda sürmeli gözlerimin, didelerinden yaşları akıttığın yetmezmiş gibi,
Kasvetli gecelerde, beni bir başıma bıraktın.
Gönül tarlarımı sulayan, berrak akan pınarlarımı, bulandırdığın yetmezmiş gibi,
Aşk ve şevk ile yaptığım, en muhkem köprülerimi de zalimce yıktın.
Kesik uçlu kalemlerle yazdığım, şiirlerimi okumadığın yetmezmiş gibi,
Meftun olduğum, sevdalı gözlerinle de bir kez bile bakmadın!
Uzun kış gecelerinde, sevda beşiğine yatırdığın yetmezmiş gibi,
Aşkın kıvılcımını alev topuna çevirip, hiç bir ninni ile beni uyutmadın!
Sevda mekteplerinde, en çalışkan öğrenci ettiğin yetmezmiş gibi,
Hak ettiğim halde, diplomamı verip beni mezun etmedin, ettirmedin!
Muhammedi gül bahçelerinde, çok maharetli bahçıvan ettiğin yetmezmiş gibi,
Özümü özümden alan, tenin kokan bir demet gül vermedin, verdirmedin!
Seyislerin seyisi, ettirdiğin yetmezmiş gibi,
Aşkın küheylanına bindirip, sevda yollarında menzil murat aldırmadın!
Gül sevdalısı bülbül edip, gül dalında çok dertli şakıttığın yetmezmiş gibi,
Çektin birer birer kanatlarımı, bir an bile özgürce uçurtmadın!
Aşkın en şatafatlı saraylarını, inşa ettirdiğin yetmezmiş gibi,
Sevinç ve neşe ile, sevda balkonunda oturtup, ikindi çaylarını içirtmedin!

Ey sevgili!
Söylesene hiç böyle sevgili olur mu?
Sevdalara giden yollarda, aşk atını nallattığın yetmezmiş gibi,
Aşkın maratonuna, sokmadın sokturmadın!
Sevdanın paslanmış kılıçlarını, çok keskin bilettiğin yetmezmiş gibi,
Kurumaya yüz tutmuş, hiç biri dalı kesmedin kestirmedin!
Her gün, beş kez en yanık ezanları okuttuğun yetmezmiş gibi,
Bir kez bile vakit namazını, canı gönülden huşu ile kılmadın!
Dervişlerin meclislerinde, oturttuğun yetmezmiş gibi,
Söz hakkı bana verildiğinde, haşin ve celalli bakışlarla beni konuşturmadın!
Vicdan ve merhametli olmanın, faziletlerini anlattığın yetmezmiş gibi,
Bana her daim, acımasız ve gaddar olup hiç mi hiç merhametli olmadın!
Aşkın dumanlı karlı dağlarının, doruğuna çıkardığın yetmezmiş gibi,
Özgürlüğün ve barışın, bembeyaz şatır güvercinlerini uçurtmadın!
Sevda eyvanına, kuş tüyünden döşek serdiğin yetmezmiş gibi,
Deliksiz şirin uykulara daldırmadın!
Aşkın türküleriyle, duygularımı şahlandırdığın yetmezmiş gibi,
En bilenmiş kılıçları kuşandırıp, sevda cenklerine çıkartmadın!
Sevda fidelerini, gönlün bereketli topraklarına ektirdiğin yetmezmiş gibi,
Can sularını aşk ve şevkle vermedin verdirmedin!
Emrine amade edip, karın tokluğuna çalıştırdığın yetmezmiş gibi,
Kavurucu sıcaklarda, boncuk boncuk dökülen alnımın terini silmedin!
Beni kendine, sırılsıklam meftun ettiğin yetmezmiş gibi,
Yapmacıktan bir kez bile "bende seni seviyorum" demedin!
Ey sevgili!
Söylesene hiç böyle sevgili olur mu?
26/Mayıs/2018