Yetmek mi Yitmek mi

YETMEK Mİ YİTMEK Mİ

Dünyada insanlar ikiye ayrılır, ikiye,
Tek hakikat bu, gerisi boş bir hikaye.
Bir tarafta, çilenin harmanında yetenler,
Diğer tarafta, feleğin çarkında yitenler.

İşte bu kadar net, insan ikidir, yalnız iki,
Nedir bilir misin bunların birbirinden farkı?
Birinciler dik durur, dünyaya meydan okur,
İkinciler ise bir sağdan, bir soldan okur.

Zamanı kendine uyduranlar, asla yitmez,
Zamana uyanlar ise ham kalır, asla yetmez.
Yetmek güzeldir, çilenin harmanında yetmek,
Yitmek çirkindir, feleğinde çarkında yitmek.

Tekrar ediyorum, insanlar ikiye ayrılır, ikiye,
Tek hakikat işte bu, gerisi boş bir hikaye.
Bir tarafta, zamanı kendine uyduranlar,
Diğer tarafta, zamanın çarkına kapılanlar.

Herkes gidici, kimse burada kalıcı değil,
Haydi, bu gerçek karşısında düşün ve eğil.
Bu dünya elbet sonsuz değil, geçici bir fasıl,
Gitmekten gitmeye fark var, işte budur asıl.

İşte sana iki yol, işte sana iki menzil,
Bunların farkını çok iyi anla, çok iyi bil,
Çilenin harmanından kurtuluşa erersin,
Feleğin çarkına uyarsan, ateşe girersin.

Düşün bakalım, şimdi sen hangi konumdasın?
Ey İnsanoğlu, şimdi sen seçme durumundasın.
Başı dik bir çınar gibi olgunlaşıp yetmek mi?
Yoksa bir kuru kütük gibi selin içinde yitmek mi?

Müjdeler olsun, zaman geçtikçe yetene,
Yazıklar olsun feleğin çarkında yitip gidene.
Müjdeler olsun, çilenin harmanındaki aşığa,
Yazıklar olsun, feleğin çarkındaki fasığa.

Geçen günlerin hiçbir zararı yoktur gönüle,
Ölüm mü var, aşığa-maşuğa, güle-bülbüle.
Rabbim (cc) , yetip de gidenlerden eylesin,
Bundan başka hakikat varsa, bilen söylesin.

Bu gönlüm, yetip de gidenlere imrenmiştir,
Bu gönlüm, yitip de gidenlerden iğrenmiştir.
Çilenin sonu her zaman sevinç ve lezzettir,
Nefse uymanın sonu hep pişmanlık ve zillettir.

Ahmet SANDAL / Kahramanmaraş